سروده‌های ج. قصیر

دفاع از ولایت

اخلاص

مکن قاطی به رنگ حق تو چیزی         نمی ارزی پس از آن تو پشـیزی

خلــــوص آور به ایمان و به تقـوا           دلــــت را رنگ ده بـــــا نـــــور الله

زمــــانه رهـــــزن بســـــیار دارد           دل مـــارا به ناگـــــه خــوار سـازد

کمــین اندر کمـین بر بســتر راه          به غفلت بشــــکند بر رهــروان پا

توکــــل بر خدا کـن با هـــدف رو         علی(ع) را اقتدا کن زان سپس رو

به نور حــــضرت زهرا(س) مــنور           مســیر و آسمان و سینه و سر

به ذکر پنج تن بر خلق نو شـــو           درونی عطر افزا همچو گل شــو

به دنیا پشت کن اهل خـدا شو           همه را کن رها عبد خدا شـــــو

به دنیا باش همچـــون مرغ آبی        که در آب است و او را نم نیــــابی

سواری خور به دنیا موج بشکن         خودت را زیر مـــــیل او مــــــیفکن

رها کن ســــــــینه را آزاد گردان          به جز حق جملگی را روی گردان

نگردد جمع حــــــــب حق و دنیا          بشو مخلص یکی را ترک بـــــنما

———————————————

روح حق

مقام دنیا

این مقامی که تو داری کس دیگر می‌داشت            او بــــرفت و همه را بر دگــــرانی بگذاشت

تا به امروز رســـــیده به کــف تو ای دوســـت           گر که خدمت بکنی بهر خدا این نیـکوست

ور نـــه تــــو هــم بنــهی بـر کــف افراد دگــــر           چون زمان رفت شود حاصل تو خــون جگر

مقـــتـــــدا را مــنه از یاد برای دین کــــــــوش           ‌تا کند جمله خلایق به دو آید زان گـــــوش

خیر بینی و ملامـــت بشــــود پلـــــــه ی اوج        ‌   در جهادی همه ی عمر نه در دامن مـــوج

چون شوی مخلص حق جمله خلایق با توست       جان شـود پــــاک چــــو آن روز نخـــــست

میل دعا

باز آمد در دلم میل دعــــــــــــــا              یک نسیمی هست از سوی خـدا

گر غنیمت دانم و گردم مطـــیع              میشود دل در طریق مصطفی(ص)

این هوسهای مداوم از هــــوی              تخــم افشاند به دل تا انتـــــــــــها

بی شک ار گردد دعا ذکر مدام              میروم دائم به حبّ مرتــضـــــی(ع)

باید آخر توبه ای آرم نصــــــــوح              تا کنم دل را ز شیطان ها جــــــدا

بس بود بیهودگی در زندگــــی              خواهم آخر بـنده گـردم بر خـــــــدا

در شب احیا خودم را هی زنم               تا جدا گردم ز عمـــــــر بی بهــــــا

بار الـــــها رحم فرما بر حقـــــیر              تـا نباشــــم بیش از این از تو جدا

نیایش

دست هایم را ملتمسانه به درگاه خدا بلند می کنم و با تمامی وجود از او می خواهم تا دریچه های نور را هر روز درخشان تر بر قلب غم گرفته ام باز و باز تر کند تا در ماه شعبان که متعلّق به رسول اکرم محمد مصطفی صلی الله علیه و آله است باغ دلم را برای ورود به ماهِ ضیافت خدا رمضان عزیز آماده سازم و با اشک نیمه شب چمنزار تشنه باران رحمت خدا در سینه ام را با جلوه های نور و حضور محبوب آشنا تر سازم. خدایا تومیدانی که غنچه ی امید در دلم می خشکد بی یاد تو و زندان سینه ام تنگ تر و تلخ تر از همیشه راه نفس را بر من حبس می کند. پس به من فقیر و حقیر رحمتی آور و حضورت را دربرابر چشمانٍ غبار گرفته ام مستمر ساز و نیاز مرا به خودت یاد آوری فرما تا هیچ گاه غافل از ولّی نشوم و علی(ع)را غریب و مظلوم نبینم مگر اینکه در راهش جانفدا باشم

سر‌آغاز

با نام خدا آغاز می‌کنم.او که مارا هستی‌بخشید و با بعثت پیامبران خود راه هدایت را بر‌ما هموار فرمود و عقل ما‌را پرورش داد تا چون حیوانات نباشیم و در سایه لطف و کرم او به‌ سوی انسان شدن حرکت می کنیم